ตอนนั้นผมอายุประมาณ 20 ปี เป็นข้าราชการครูแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่รู้จัก “การปฏิบัติธรรม” มาก่อน มีแต่ “สัก” สิงห์ที่ไหล่ทั้ง 2 ข้าง
วิชาธรรมกายจึงเป็นสายปฏิบัติธรรมสายแรกที่ผมรู้จัก ผมก็เลยลองทำตามหนังสือเล่มนั้นดู แต่ไม่ได้ผลอะไร
จากนั้นมา ผมก็ลองปฏิบัติธรรมไปทุกสาย เพราะ ผม “นึก” ถึงฐานที่ 7 ไม่ได้ แต่ไม่ว่าปฏิบัติธรรมสายใด ผมมักจะนึกถึงฐานที่ 7 อยู่เสมอ การปฏิบัติธรรมจึงมั่วไปหมด
อย่างไรก็ดี ผมจะฝึกปฏิบัติธรรมตามสายมาตรฐานเท่านั้น เช่น สายพุทโธ สายยุบหนอพองหนอ เป็นต้น ไม่เคยฝึกไปในทางไสยศาสตร์
ที่ไปมากที่สุดก็คือ วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม หลังจากนั้นก็มาเป็นวิทยากรของคุณลุงการุณย์ บุญมานุช การที่มาเป็นวิทยากรของคุณลุงการุณย์ ก็สืบเนื่องมาจากวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม
ที่วัดหลวงพ่อสดธรรมกายารามนั้น ถ้าเราอยากสร้างบารมีด้วยการเป็นวิทยากร เราต้องผ่านวิชา 18 กายแบบเห็นชัดเจน แต่วิทยากรของคุณลุงการุณย์ เราทำแค่ “ท่องวิชา 18 กาย” แล้วไปสอบให้ผ่าน เราก็เป็นวิทยากรได้
เมื่อสอบผ่านการเป็นวิทยากรแล้ว ผมก็ตั้งหน้าตั้งตาสอน “ดะ” ไป ที่ไหนก็ไป ใกล้ไกลไม่เกี่ยง สอนนักเรียน นักศึกษา ประชาชนไปเป็นแสนๆ คนแล้ว
นอกจากนั้น ผมจะลองสอนไปทุกประเภท วัยรุ่นในสถานพินิจ เด็กปัญญาอ่อน คนแก่ เด็กออทิสติก รวมถึง “เด็กตาบอด” ด้วย
ผมได้เผยแพร่การสอนที่โรงเรียนการศึกษาตาบอดนครราชสีมาไปแล้วครั้งหนึ่งในบทความ “โรงเรียนการศึกษาคนตาบอด[01]” ซึ่งผมให้ดูแต่ภาพนิ่ง วันนี้เลยเอาภาพวิดิโอมาให้ดูกัน
ผมไปสอน ณ วันที่ 29 พฤศจิกายน 2554 วิดิโอแรกนี้ เป็นการให้เด็กตาได้จับลูกแก้ว เพื่อให้เกิดจินตนาการ และนำลูกแก้วไปตามฐาน 1, 2, 3 และ 7
เด็กที่เคาะลูกแล้วชื่อ “เหลือ” เด็กคนนี้ ทำวิชาได้ดีมาก พูดเก่ง เด็กตากลุ่มนี้ มีผู้ทำวิชาธรรมกายได้ดีมากๆ อยู่หลายคน
ขั้นตอนการสอนก็สอนตามปกติ เหมือนกับเด็กนักเรียนที่ตาปกติ
เด็กตาเหล่านี้ จะเห็นกายของเทวดา พรหม อรูปพรหมที่มาร่วมสร้างบารมีเหมือนกับเด็กตาดีทั่วๆ ไป
ที่ผมชอบถามเด็กชายเหลือ เพราะ เด็กชายเหลือชอบพูดชอบคุย เด็กคนอื่นๆ ก็เห็นเช่นนั้น
ที่ผมกล่าวว่า “ถ้าทำวิชาไปเรื่อยๆ จะมองเห็นนั้น” เป็นความจริง คุณลุงการุณย์ ยืนยันไว้เช่นนั้นจริง และพระพุทธองค์ก็ทรงตอบกับเด็กเหล่านั้นจริง..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น